De tijd gaat zo snel hier. Ik ben alweer op de helft van mijn verblijf hier. Ik heb inmiddels heel wat schoolborden volgeschreven met mijn verschrikkelijke handschrift. De lessen gaan goed, maar ik had nog niet altijd het idee dat de kinderen ook echt snapten wat ze deden. Ik was daarom ook een klein beetje zenuwachtig toen de leraar zelf een les deed en daar alles in herhaalden wat ze tot nu toe van mij gehad hadden. Gelukkig bleken ze het allemaal goed te weten dus ik hoefde me nergens zorgen over te maken. Ik moest wel erg wennen aan de manier van lesgeven. Zo gaan de kinderen allemaal staan als je binnenkomt en zeggen in koor Goodmorning teacher! De eerste keer dacht ik HELP, ga alsjeblieft zitten… Nu ken ik het welbekende riedeltje, Goodmorning class, how are you? Ze antwoorden dan in koor: We are fine, teacher! Dan vraag ik ze om te gaan zitten zodat we kunnen beginnen met de les. De lessen zijn erg interactief, zo vraagt de leraar of ze klassikaal de voorbeelden op willen lezen en als hij een som maakt vraagt hij vaak de klas om mee te denken en te zeggen wat er ingevuld moet worden. Dit begin ik ook steeds beter onder de knie te krijgen.

Vorige week heb ik ook te horen gekregen dat het in werking gezet is wat betreft het nieuwe keyboard/piano. Waarschijnlijk zal deze er niet zijn voordat ik wegga, maar ze hebben me belooft foto’s te sturen als deze er is. Ik vroeg aan diegene die in de band op het keyboard speelde wat er nu staat speelt of die ze nu hadden goed was. Ik kreeg gelijk een heel verhaal met dat verschillende toetsen het niet meer deden en hij er maar wat van probeerde te maken maar dat er eigenlijk hard een nieuwe nodig was. Ook zei hij dat die er waarschijnlijk niet snel ging komen omdat er nu andere prioriteiten waren gezien de bouw van de nieuwe school. Toen ik hem het goede nieuws vertelde had hij de tranen in zijn ogen staan, ik heb nog nooit met een mededeling iemand zo gelukkig gemaakt denk ik.

Met fondsenwerving heb ik in totaal het prachtige bedrag van 1330,- opgehaald. Hiervan is 1000,- besteed aan de nieuwe piano/keyboard. De overige 330,- zal gebruikt worden voor de inrichting van de nieuwe lokalen. De inrichting is hard aan vervanging toe. De kinderen zitten van smorgens 8:20 tot half 5 en soms zelfs tot 7 uur-half 8 op houten banken waarvan ik na een kwartier al zere billen kreeg. De lessen die overdag in het gedrang komen worden ’s avonds namelijk alsnog gegeven. De kinderen werken zo ontzettend hard.

Vrijdagavond heb ik bij de meisjes binnen gekeken in de huizen waar ze leven. Deze staan in cirkels. Per cirkel wonen zo’n 40 kinderen. De slapen in kamers met aan beide zijden 2 stapelbedden met 3 bedden. Ze hebben ook allemaal 1 koffer met persoonlijke bezittingen. Deze ligt vaak ook op bed. Ze wassen zelf hun kleren en houden ook zelf alles schoon. Zelfs de klaslokalen moeten door de kinderen schoongehouden worden.

Dit weekend ben ik samen met Inge en Anneke (van Nafasi) naar Jinja geweest. Ontzettend mooie stad. We hebben wat geshopt en lekker bij het zwembad gelegen. Ook zijn we naar een project voor gehandicapte kinderen geweest. Een meisje van Nafasi is daar geplaatst. Ze zou daar de zorg krijgen die ze nodig had. Toch bleek het in werkelijk heel erg tegen te vallen. De kinderen lagen in een donkere hoek op een kleed en sommige hadden duidelijk vergroeiingen door het vele liggen. Ook droegen de kinderen geen ondergoed en hadden ze kleren aan die kapot of veel te groot waren. Heel naar om te zien. Gelukkig zal er voor het meisje een andere oplossing gezocht worden. We hadden haar wel gelijk mee willen nemen maar dit zou geen oplossing zijn. We hebben overnacht op een prachtige locatie aan de Nijl. We sliepen in een tent en het uitzicht was prachtig. De volgende ochtend wilde ik Anneke niet wakker maken en liep ik terwijl ik een banaan at de tent uit. Nou dat niet wakker maken mislukte al meteen want ik had nog geen 2 stappen gezet en er stonden 20 apen om me heen en 5 daarvan rende over de tent heen. Volgende keer iets beter nadenken! Afgezien van de trieste situatie bij het opvanghuis voor gehandicapte kinderen heb ik echt een leuk weekend gehad.

Elektriciteit uitval ben ik inmiddels wel aan gewend maar vanmorgen stapte ik mijn bed uit en toen kwam er geen water uit de kraan! Dat was even omschakelen en improviseren. Want ik moest eigenlijk ook nodig wassen, de wc deed het niet en de douche gaf alleen loeiheet water. Ook was er dus ineens geen drinkwater meer. Op een project met 300-400 kinderen is dat wel gelijk een gemis. Gelukkig was er in de middag weer water. De pomp deed het even niet meer. Kan gebeuren, maar ik ben wel blij dat het snel (voor Afrikaanse begrippen snel) opgelost was.