marijninoeganda.reismee.nl

Weer thuis!

De terugreis verliep erg voorspoedig. Het eerste stuk had ik niemand naast me en het tweede deel van de vliegreis had ik 3 stoelen voor mezelf. Ik had het niet beter kunnen treffen! Toen ik bij de bagagehal kwam zag ik mijn koffer als 1 van de eerste koffers de band op komen. Dus binnen een half uur dat ik geland was stond ik alweer buiten. Opgewacht door ontzettend blije ouders. Ontzettend fijn ze weer te zien. Heel apart maar ergens moet je wel weer 'wennen'. Zo trok ik de koelkast open en wist ik gewoon niet wat ik moest kiezen om te gaan eten. Haha stiekem had ik dat wel een beetje gemist. Ook moet je weer gewoon met de trein. De boda boda is toch veel handiger! Ook stond ik in de supermarkt. Wat moet ik eigenlijk halen? De Afrikaanse gedachtegang van leven bij de dag neem je erg snel over. En ergens is dat ook best fijn, het scheelt je een hoop stress.

Gelukkig heb ik al mijn vrienden nog op facebook, dus ik kan af en toe nog even de afrikaanse mentaliteit proeven. Ik heb een hele tas vol met goede herinneren en ik heb zoveel plezier daar gehad. Mijn mobiel is helaas niet meer gevonden maar om eerlijk te zijn kan het me ook niet zoveel schelen. Het negatieve valt in het niet bij het positieve.

The battles

Vrijdag was het dan zo ver. Eindelijk waren daar the battles. Er was geen school em het beloofde een heel spektakel te worden. Op de oorspronkelijke planning stond dat het van 9:00-17:00 duurde. Het begon uiteindelijk om 11:00. De groepen waren ontzettend goed en er waren veel verschillende onderdelen. Zo was er de original composition, stage presentation, poem & creatieve dance, art portrait and video, de traditional dance, fashion and design, mexican dance, country music en Western dance/free style. Er waren 4 verschillende huizen: Nobles, Icons, Kings en the Knights. Zelf kende ik de meeste mensen van de groep Icons dus stiekem had ik een beetje voorkeur. Ook ben ik fan van de zangers van deze groep. Een volle dag dus. Uiteindelijk werd er om half 3 een lunchpauze ingelast terwijl we op het programma nog langniet de lunchpauze bereikt hadden. Inge was inmiddels gearriveerd met Ritah om wat dingen te evalueren. Daarna gelijk weer terug gegaan voor de rest. Ik heb van elk optreden een korte video gemaakt en ik ben deze aan het samenvoegen tot film zodat je een beetje een indruk kan krijgen hoe het eruit zag. Uiteindelijk eindigde de dag om 22:00 zonder verdere pauze. Ik viel bijna om. Maar het was het waard! Ontzettende mooie dingen gezien en de terechte winnaars waren uiteindelijk Nobles. Daarna nog een afterparty gehouden tot 23:30. Toen werd het feestje verstoord door het management die de muziek uitzette.

Zaterdag filmmarathon gehouden met een groepje. Met als afsluiting the sound of music die maar 2:45 duurt! Ik had bijna vierkante ogen die avond. 's morgens een dansles gehad van 1 van de jongens van secondary school maar het ziet er toch makkelijker uit dan het is. Zondagmorgen hoorde ik in de kerk dat er 1000 euro gedoneerd was voor een piano/keyboard. Maar van dat bedrag zouden ze er wel 3 kunnen kopen dus de rest van het geld zal besteed worden aan andere instrumenten.

Afscheid

(deze blog is donderdag al geschreven maar helaas is het internet down op het project)

Vandaag is er ontzettend veel gebeurd. Vandaag was de laatste dag dat er lessen waren voordat ik vertrek. Morgen zijn er de battles de hele dag en dan zijn er geen lessen. Ik had omdat ik voor het laatst was bij de supermarkt een maar zakken met chocola gehaald. Dat ging er wel in natuurlijk. Daarna met P7 een heuse fotoshoot gedaan! Ook wilden ze allemaal graag iets in mijn vakantieboek schrijven vooral de jongens waren erg enthousiast. Ze waren daarnaast erg druk met mijn tablet en telefoon. Ik heb toch nog genoeg internet over omdat ik gebruik kon maken van de wifi dus voor mij was het geen probleem. Toen ik daarna naar de guesthouse ging kwam ik de keyboardjongen tegen. Ik had hem helaas niet meer gezien. We praten wat en hij had de gitaar bij zich dus ik pakte mijn panfluit en samen hebben we wat dingen gespeeld en uitgeprobeerd. Daarna heb ik hem een snelcursus noten lezen gegeven. Hij kende al een hoop gitaarakkoorden van internet dus na wat oefenen konden we samen edelweiss spelen van de sound of music. Ontzettend gaaf was dat, dat je als 2 mensen met een passie voor muziek maar beiden op een hele andere manier eigen gemaakt toch in korte tijd iets moois neer kan zetten. Daarna was het lunchpauze en kwamen er wat boys van P7 op visite waarmee ik een half potje LUDO gespeeld heb. Eentje was zo enorm aan het valsspelen :p. Tussendoor wilde ik mijn telefoon in de oplader leggen maar ik merkte dat ik mijn telefoon was vergeten. Daarna ging de gong en moesten de jongens weer naar de les en vervolgde ik mijn weg naar P6 om daar ook afscheid te nemen. Wederom viel de chocola in goede smaak en omdat ze geen les hadden op dat moment heb ik een les nederlands gegeven. Nou ze hingen aan mijn lippen. Alles werd meegeschreven en ze konden me vragen wat ze wilden weten. Daarna kwam hun wiskundeleraar en die heeft het getest of ze het konden. Hij kwam binnenlopen en dan moesten ze zeggen goedemiddag leraar! Haha ik heb het gefilmd het was ontzettend grappig om te zien en te horen. Daarna ging ik naar huis en kwamen er een paar meiden van P6 op visite. Ik vertelde hun dat ik mijn telefoon aan het zoeken was want ik had het bij P7 gevraagd en de jongen die naast mij zat zei dat hij dacht dat ik hem in mijn tas had gedaan. Aangezien ik vaker zulke problemen heb ging ik ervanuit dat hij vast wel weer op een onmogelijke plek zou liggen. Toen de meiden dat hoorden gingen zij even voor me navragen op het project bij de jongens van P7 aangezien zij de telefoon het laatst hadden gehad. Amper 10 minuten later waren ze terug met mijn hoesje van mijn telefoon. Naja ik kon gelukkig dus stoppen met zoeken want het was sowieso niet in het huis. Naja je voelt al nattigheid, ik wilde niemand beschuldigen want ik kon me ergens niet voorstellen dat de jongens van P7 zoiets zouden doen. Ze hebben hele verhalen voor me geschreven en zijn zo gek met me. Ik heb tegen de meiden gezegd dat degene die hem had vanavond nog terug kon brengen en dat ik morgen het zou gaan melden als ik hem dan niet had. Dus daarna zijn we wat ontspannen gaan zwarte pieten wat erg gezellig was. Daarna vertrokken de meiden en zouden weer opzoek gaan naar mijn telefoon. Nou 10 minuten later staat de invallende wiskundeleraar van P7 voor de deur. Drama compleet dus. Ik had namelijk die ochtend ook al een drama opgevangen omdat van het verblijf van de meiden het slot gestolen was. Dus kon nu niet meer op slot en niemand wist waar die was.

Hij maakte er gelijk werk van en haalde de jongens van P7 erbij. Die kwamen met sippe gezichtjes bij me aan de deur en zeiden dat zij mijn mobiel niet hadden maar dat er wel iemand van de secondary school in de klas geglipt was. Het hoesje was ook ver weg bij de secondary school gevonden. Ergens was ik erg blij om dat te horen, dat het in ieder geval niet iemand was die ik lesgegeven heb. Ze zijn nu aan het uitzoeken of ze mogelijk mijn telefoon nog terug kunnen krijgen. Dus voorlopig ben ik helaas niet bereikbaar.

De leraren zeiden beiden dat ze me erg zouden gaan missen en dat de kinderen het erg leuk vonden om les van mij te krijgen omdat ze nooit een Mzungu-teacher gehad hebben. (Mzungu is hier blank en word overal voor gebruikt. Zo gebruik ik nu ook al Mzunguprice als de prijs veel hoger is dan normaal)Verder hadden ze goede ervaringen met Nederlandse vrijwilligers. Het feit dat wij Nederlanders vrij direct zijn wordt hier juist gewaardeerd. Dat is wat de kinderen nodig hebben en fijn vinden zei hij. Daarnaast waren ze superblij dat ik geholpen had met het nakijkwerk haha en ze hoopten allebei dat ik nog een keer terug zou komen.

Ik krijg nu bijna elke avond en ochtend visite van een paar jongens van de secondary school. Ze spelen wat spelletjes op mijn computer of ipad of we maken wat muziek. Zij zingen ik panfluiten. En natuurlijk eten ze mijn halve koelkast leeg. Erg gezellig!

Druk, druk, druk

Maandagmorgen liep ik goed voorbereid naar de school. Helaas de komende 2 dagen toetsen. He balen, wat moet ik dan doen? Nou de leraren hadden wel wat nakijkwerk voor me. Dat heb ik geweten! Inmiddels 60-70 toetsen en wat korte nachtjes later is het me toch gelukt om voor vandaag alles af te ronden. Het meest vervelende van het nakijken is dat het antwoordmodel op heel veel punten niet klopt. De antwoorden zijn fout of de puntentoekenning is anders dan op de toets staat. Heel vervelend als je er al 5 nagekeken hebt en je komt erachter dat het fout gedaan is. Tijdens de les werden de toetsen uitgedeeld en kwamen er wat kinderen bij me met antwoorden die wel goed waren maar geen punten voor gegeven waren. Haha jammer voor hen heb ik een fotografisch geheugen en ben ik zelf ook jong geweest. Als je een nieuwe leraar hebt is het te proberen toch? De toetsen waren redelijk gemaakt. De meesten hadden rond de 50-60% je slaagt hier als je boven de 35% hebt. Wel grappig dat vooral jongens de uitwerking van de vragen die ze fout hadden wilden zien. Ze vinden het geweldig om te zien hoe ik die vragen supersnel uit werk.Toch fijn dat we bij bedrijfswiskunde bijna geen gebruik mogen maken van de rekenmachine. Daar heb ik hier veel profijt van!

Jammer genoeg heb ik niet veel van de voorbereidingen de battles kunnen zien. Alleen al mijn apparatuur is geleend. Afgezien van mijn mobiel en mijn laptop. Maar daar heb ik moeite voor moeten doen! Ze hebben ook video's gemaakt van de voorbereidingen dus zo kan ik 's avonds toch een beetje meegenieten.

Preparing the battles

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste blog geschreven heb. Ik heb een vrij drukke periode gehad. Halverwege vorige week heb ik het eerste onderwerp van P7 afgerond. Deze bestond uit 12 lessen over procenten. In overleg met de invallende wiskundedocent heb ik besloten om nog een onderwerp te doen. Het onderwerp is Simple interest. Meer een economisch onderwerp. Ondertussen is P6 ook begonnen met het onderwerp procenten. Dus dat loopt mooi in elkaar over. Pas liep ik een keertje vast tijdens de les toen ik van een breuk een decimaal moest maken. Ik wist niet precies hoe ik dat uit moest leggen omdat ik niet wist welke methode zij daarvoor gebruiken. Gelukkig was de leraar van P6 in de buurt en die heeft me even uit de brand geholpen zodat ik mijn les weer kon vervolgen. Dus alles gaat zo zijn gangetje. Inmiddels is de hele secundary school inmiddels bezig met de battles. ’s Middags zijn er danslessen waar ik meestal bij ben voor de morele support. Vrijdag zijn de final battles. Dan moet alles perfect zijn. Ik kan helaas geen video’s van de voorbereidingen van de battles op de blog plaatsen omdat ik ze dan op youtube moet zetten. Omwille van de privacy van de kinderen kan ik dat niet doen. Maar ik heb wel veel filmmateriaal die het hele proces laten zien. Elke ochtend hoor ik ze om kwart voor 6 al zingen. Ik had me voorgenomen om een keer op tijd op te staan om daarbij te kunnen zijn. Dus donderdagochtend was het zo ver. Om 4:30 mijn bed uit en om 5:45 toen ik naar het sportveld liep waar ze oefenen zag ik tot mijn verbazing al dat de hele primary school al lessen had. Afgelopen weekend was er een vrijwilligersweekend naar Banda Island. Er werd mij gevraagd of ik een paar brieven naar Nafasi kon brengen als ik toch naar Kampala zou gaan. Je doet er namelijk minimaal een uur over om in Kampala te komen vanaf Namugongo. Dus ik ben wederom weer even bij Nafasi geweest. De kinderen daar zijn ook super leuk. Banda Island was in 1 woord prachtig. Het is een vrij klein eiland op 2,5-3 uur varen van Entebbe. Het weer was de heenweg niet fijn. Er sloeg vrij veel water over de boot en met de wind was het zelfs koud (!!). Ik was daarom ook blij toen we er waren. Maar het was het absoluut waard. Ontzettend veel vogels en andere dieren daar. Het eiland bestaat aan de ene kant uit het ‘resort’ en aan de andere kant een vissersdorpje. Het is best wel afgesloten van de buitenwereld. Heel leuk en gezellig weekend gehad. Het weer was af en toe wel verschrikkelijk onweer en regen maar dat mocht de pret niet drukken. Ik heb deze week niet veel foto’s kunnen maken omdat ik mijn camera uitgeleend had om te filmen voor de battles. Terwijl ik dit aan het schrijven ben verdwijnt er steeds meer apparatuur voor de battles, naast mijn camera lenen ze nu ook mijn tablet. 2 groepen lenen mijn camera en ik heb ze ieder een eigen sd-kaart gegeven. Hele administratie ondertussen want de concurrentie is moordend.

Week 2 is alweer voorbij

De tijd gaat zo snel hier. Ik ben alweer op de helft van mijn verblijf hier. Ik heb inmiddels heel wat schoolborden volgeschreven met mijn verschrikkelijke handschrift. De lessen gaan goed, maar ik had nog niet altijd het idee dat de kinderen ook echt snapten wat ze deden. Ik was daarom ook een klein beetje zenuwachtig toen de leraar zelf een les deed en daar alles in herhaalden wat ze tot nu toe van mij gehad hadden. Gelukkig bleken ze het allemaal goed te weten dus ik hoefde me nergens zorgen over te maken. Ik moest wel erg wennen aan de manier van lesgeven. Zo gaan de kinderen allemaal staan als je binnenkomt en zeggen in koor Goodmorning teacher! De eerste keer dacht ik HELP, ga alsjeblieft zitten… Nu ken ik het welbekende riedeltje, Goodmorning class, how are you? Ze antwoorden dan in koor: We are fine, teacher! Dan vraag ik ze om te gaan zitten zodat we kunnen beginnen met de les. De lessen zijn erg interactief, zo vraagt de leraar of ze klassikaal de voorbeelden op willen lezen en als hij een som maakt vraagt hij vaak de klas om mee te denken en te zeggen wat er ingevuld moet worden. Dit begin ik ook steeds beter onder de knie te krijgen.

Vorige week heb ik ook te horen gekregen dat het in werking gezet is wat betreft het nieuwe keyboard/piano. Waarschijnlijk zal deze er niet zijn voordat ik wegga, maar ze hebben me belooft foto’s te sturen als deze er is. Ik vroeg aan diegene die in de band op het keyboard speelde wat er nu staat speelt of die ze nu hadden goed was. Ik kreeg gelijk een heel verhaal met dat verschillende toetsen het niet meer deden en hij er maar wat van probeerde te maken maar dat er eigenlijk hard een nieuwe nodig was. Ook zei hij dat die er waarschijnlijk niet snel ging komen omdat er nu andere prioriteiten waren gezien de bouw van de nieuwe school. Toen ik hem het goede nieuws vertelde had hij de tranen in zijn ogen staan, ik heb nog nooit met een mededeling iemand zo gelukkig gemaakt denk ik.

Met fondsenwerving heb ik in totaal het prachtige bedrag van 1330,- opgehaald. Hiervan is 1000,- besteed aan de nieuwe piano/keyboard. De overige 330,- zal gebruikt worden voor de inrichting van de nieuwe lokalen. De inrichting is hard aan vervanging toe. De kinderen zitten van smorgens 8:20 tot half 5 en soms zelfs tot 7 uur-half 8 op houten banken waarvan ik na een kwartier al zere billen kreeg. De lessen die overdag in het gedrang komen worden ’s avonds namelijk alsnog gegeven. De kinderen werken zo ontzettend hard.

Vrijdagavond heb ik bij de meisjes binnen gekeken in de huizen waar ze leven. Deze staan in cirkels. Per cirkel wonen zo’n 40 kinderen. De slapen in kamers met aan beide zijden 2 stapelbedden met 3 bedden. Ze hebben ook allemaal 1 koffer met persoonlijke bezittingen. Deze ligt vaak ook op bed. Ze wassen zelf hun kleren en houden ook zelf alles schoon. Zelfs de klaslokalen moeten door de kinderen schoongehouden worden.

Dit weekend ben ik samen met Inge en Anneke (van Nafasi) naar Jinja geweest. Ontzettend mooie stad. We hebben wat geshopt en lekker bij het zwembad gelegen. Ook zijn we naar een project voor gehandicapte kinderen geweest. Een meisje van Nafasi is daar geplaatst. Ze zou daar de zorg krijgen die ze nodig had. Toch bleek het in werkelijk heel erg tegen te vallen. De kinderen lagen in een donkere hoek op een kleed en sommige hadden duidelijk vergroeiingen door het vele liggen. Ook droegen de kinderen geen ondergoed en hadden ze kleren aan die kapot of veel te groot waren. Heel naar om te zien. Gelukkig zal er voor het meisje een andere oplossing gezocht worden. We hadden haar wel gelijk mee willen nemen maar dit zou geen oplossing zijn. We hebben overnacht op een prachtige locatie aan de Nijl. We sliepen in een tent en het uitzicht was prachtig. De volgende ochtend wilde ik Anneke niet wakker maken en liep ik terwijl ik een banaan at de tent uit. Nou dat niet wakker maken mislukte al meteen want ik had nog geen 2 stappen gezet en er stonden 20 apen om me heen en 5 daarvan rende over de tent heen. Volgende keer iets beter nadenken! Afgezien van de trieste situatie bij het opvanghuis voor gehandicapte kinderen heb ik echt een leuk weekend gehad.

Elektriciteit uitval ben ik inmiddels wel aan gewend maar vanmorgen stapte ik mijn bed uit en toen kwam er geen water uit de kraan! Dat was even omschakelen en improviseren. Want ik moest eigenlijk ook nodig wassen, de wc deed het niet en de douche gaf alleen loeiheet water. Ook was er dus ineens geen drinkwater meer. Op een project met 300-400 kinderen is dat wel gelijk een gemis. Gelukkig was er in de middag weer water. De pomp deed het even niet meer. Kan gebeuren, maar ik ben wel blij dat het snel (voor Afrikaanse begrippen snel) opgelost was.

Heroes day

Vandaag is het weer een feestdag namelijk Heroes Day. Geen school dus vandaag. Gisteren heb ik de wiskundeleraar van P7 ontmoet en die zei dat hij vond dat ik het hele hoofdstuk procenten moest doen nadat ik vrijdag de inleiding had gedaan. Of ik gelijk kon beginnen natuurlijk. Maar de wiskundeles van P6 en P7 viel tegelijk en ik had de andere leraar ook al gezegd dat ik hem zou helpen. Dus toch maar afgezegd voor die dag. De les was van 12:00 tot 12:40. Daarna was er lunchpauze. Omdat de leraar geen andere wiskundelessen had zat hij al in het lokaal. De docenten van de andere vakken waren druk of niet aanwezig. 1 van de leerlingen had het boek gekregen en die schreef het dan op het bord en de rest schreef over, want ze hebben geen schoolboeken. Om 12 uur zei ik tegen de leraar: Moet je niet beginnen? Nee zei hij de vorige les is 10 minuten uitgelopen dus we beginnen iets later. Toen de bel ging moesten de laatsten nog wat van het bord overnemen. Toen de laatste klaar was stond de leraar op en zei om 12:20: Ik heb nog 20 minuten en dat is te weinig voor mij dus ik schuif de les door naar morgen. Nou mijn mond viel nog net niet open.. De kinderen smeekten hem nog een aantal keer om toch nog iets te doen (sowieso kinderen die om wiskundeles smeken!), maar hij vertikte het echt.

Zaterdag heb ik vooral ook weer veel spelletjes met de kinderen gespeeld. Wel grappig, je geeft ze een spel en binnen 5 minuten zitten ze te spelen met hun eigen bedachte regels. Zo spelen ze bijvoorbeeld ganzenbord met LUDO-regels (mens-erger-je- niet). Ze zijn dan zo enthousiast dat ik dan ook verder niet wil storen. Ook Halli Galli bleken ze erg goed in te zijn. De kleinsten vermaakten zich door een hele lange rij te maken van dominoplaatjes.

Zondag heb ik eerst even bij de kerk op het project gekeken (deze begint om 8 uur!) en daarna ben ik met Anneke, een andere vrijwilliger, en Inge (doingooodcoördinator) en haar huisgenoot en 2 kinderen van Nafasi naar een kerk in Kampala geweest. Veel zang en dans, mooi om een keer mee te maken. Ook heb ik even kort bij Nafasi binnen kunnen kijken. Anneke regelt hier veel. Het is een crisisopvang waar jonge kinderen worden opgevangen zolang hun moeders werken aan een stabiele thuissituatie waarnaar de kinderen teruggeplaatst kunnen worden. Soms gaat dit niet altijd goed. Dan wordt er een andere oplossing gezocht (bijvoorbeeld adoptie).

Gisteren ben ik naar Kampala gegaan (gezellig met 17 man in een Taxibusje :) ) voor boodschappen en om brood te gaan halen bij BBrood. Dit zijn winkels van het project van Bake for life. Via mijn vader had ik daar al regelmatig wat over gehoord en ik wilde ook eens zo’n winkel bezoeken. Het brood is overigens heerlijk. ’s Avonds ben ik begonnen aan mijn eerste lesplan.Dat hebben ze hier dan weer wel! Het is toch wel fijner om voorbereid voor de klas te staan. Morgenvroeg kan ik kijken hoe het zich uit gaat werken. Ik heb er echt zin in!

Vandaag kwam ik op het sportveld de eerste groep mensen tegen die al hard aan het oefenen waren voor de battles. Elk huis moet een traditionele performance van muziek, zang en dans maken en de beste wint natuurlijk. Vandaag heb ik het begin gezien en dat kwam al bijna in de buurt van een veldslag. Dus ik ben heel benieuwd hoe dit verder gaat verlopen. Ontzettend mooi hoe de kinderen en jongeren met elkaar iets bedenken. Ze lieten me ook nog een filmpje zien van afgelopen jaar. Ik vind het zelf persoonlijk een erg mooi filmpje. De zangers en zangeressen zitten hier allemaal op de secondary school. Hij staat ook op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=32QN6yx434s

Bedankt voor jullie lieve berichtjes en ik ben blij dat jullie me volgen!

De school

Er is weer een hoop gebeurd in een paar dagen tijd. Allereerst is mijn verblijf echt super. De kinderen zijn super lief. Woensdag was het een nationale feestdag dus toen heb ik niet veel gedaan. Mijn koffer uitgepakt en genoten van het mooie uitzicht hier. Daarover straks meer.

Donderdag ben ik begonnen in P6 en P7. Mijn coördinator van doingoood had de leraar waar ik aan gekoppeld ben duidelijk bevolen dat ik eerst zou kijken en daarna meehelpen. Nou het eerste wat hij vroeg was of ik de les voorbereid had. Toen heb ik even gedaan of ik hem niet begreep en zij dat ik kwam kijken die dag. Hij ging ermee akkoord dus zo heb ik de eerste les bij P6 vooral gekeken. Daarna was er een soort cultuur en maatschappij les waarin de rol van de man en de vrouw besproken werden. Ik heb daar een foto van. Dat is toch wel iets anders als wat wij als westerse Europeanen gewend zijn. Daarna zat ik bij een wiskundeles van P7 daar ging het al iets anders. De leraar legde de stof uit en of ik de opdrachten even na wilde kijken want hij moest naar een andere les. Nu weet ik vanuit mijn vrijwilligerstraining dat leraren vaker weg gaan als jij er bent en dat het dan lang duurt voordat ze terug komen. De les duurde nog 10 minuten dus dat was niet echt een probleem. Maar toen kwam de volgende leraar niet opdagen. Of die nou ziek was of had gezien dat ik er was weet ik niet. 10 minuten laten begon het ook de stortregenen voor 1,5 uur. Het leek wel of er een rivier uit de lucht kwam vallen. Je kon elkaar niet verstaan als je naast elkaar zat dus lesgeven was ook niet echt mogelijk geweest. Daarna was het lunchpauze en had ik geen lessen meer. Ik had die dag bijna geen stem dus ’s middags ben ik op zoek gegaan naar eventuele dingen waar ik allergies voor ben. Ik vond wollen dekens in mijn hoeslaken en volgens mij waren de kussens ook niet helemaal zuiver. Nadat alles verwijderd was ben ik een poging gaan doen om boodschappen te doen met de boda boda. Heen ging prima. Maar terug iets lastiger omdat mijn chauffeur het project niet zo 1,2,3 wist te vinden. Ik was allang blij dat hij een poging voor me deed.

Ik had gezegd dat ik vrijdag nog een dag wilde kijken omdat ik wat moeite had met het engels. Vanmorgen kwam hij met de mededeling dat ik 1 voorbeeld uit moest leggen bij P6. Dit ging eigenlijk heel goed. Daarna wilde ik mee gaan kijken bij P7 maar die leraar was afwezig. Dus keuze was snel voor mij gemaakt. Of geen les of les van mij, dat kan niet slechter worden dacht ik zo. Dus ik zei geef me maar een boek dan probeer ik wel iets. De wiskundeleraar die me begeleidt keek me echt aan of ik niet helemaal 100 was, maar hij hielp me op weg. Zo stond ik de 2de dag op school een wiskundeles te geven over procenten. Ik was net van plan te beginnen komt mijn doingoood coördinator binnen lopen. Haha heb ik weer, dacht ik net van alle meekijkende ogen af te zijn. De les ging super. De kinderen vonden het helemaal te gek dat ze überhaupt wiskundeles kregen. Oke, ik had mezelf al voorbereid gezien de vorige dag toen er geen leraar op kwam dagen. Ik had mijn engelse donald duck pockets meegenomen en deze konden ze lenen als ze klaar waren met de opdrachten. Ze vonden ze helemaal te gek dus voorlopig hou ik ze alleen voor in de les . Ohja, de volgende leraar kwam dus dit keer ook niet opdagen. Niet mijn probleem dus. Ik gun de kinderen ook wel een uurtje strips lezen. Ze maken hele lange dagen hier. Zoals vanochtend liepen de eerste 2 lessen zo erg uit dat gym niet meer gegeven kon worden. In dat geval krijgen de kinderen gym (of een andere les die in het gedrang komt) na schooltijd. Ik zou er zelf niet aan moeten denken om op vrijdagmiddag gym in te halen. Ja dat is ook al zoiets. Op vrijdagmiddag zijn de kinderen vrij, maar er staan wel uren ingeroosterd. Ik snap de logica daar ook niet helemaal van.

Na het avondeten met ik gewapend met een tas met spelletjes en mijn camera het terrein opgegaan. Beide vielen in goede aarde. De kinderen hebben 100en foto’s van zichzelf geschoten en waren ook heel actief met de spelletjes.

Het Afrikaanse eten ben ik niet zo dol op. Echt alles is hier zoet. Ik ben zelf altijd een liefhebber van hartig. Zelfs het brood is zoet. Vanmiddag nam ik een keer lunch, er kwam een heel lief meisje vragen of je ook lunch wilt. Dan kan je natuurlijk niet weigeren. Ik kreeg een bord rijst met een roze saus die smaakte naar zoete pindasaus. Was lekker maar heel raar als je voor jouw idee iets eet wat niet de juiste kleur heeft.

Het uitzicht in prachtig. Ik leef middenin een dierentuin. Er lopen meer apen in mijn achtertuin dan in de Apenheul! Ook zijn er heel veel verschillende vogels en vlinders. Ik heb er een paar kunnen vangen voor de camera. Ook zitten er ’s morgens regelmatig een soort stokstaartjes. Deze zijn wel erg bang.

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood